De kathedraal en het jezusmomentje

27 en 28 februari

Didima Rest Camp
Cathedral Peak
Drakensbergen

Vannacht hebben we moeten afkicken van de confrontatie met de nijlpaarden. De verzadiging van Jasper heeft zich nu ook van ons meester gemaakt. Het blijft bizar dat joekels van nijlpaarden 's nachts kilometers (30-40 km volgens ingewijden) gaan lopen om een beetje te grazen en daarmee St Lucia onveilig maken zodat je per auto uit eten moet. Oké, spaart wel een maaimachine.

Vandaag, zaterdag, hebben we een lange rit voor de boeg, 480 km naar de Drakensbergen. Gelukkig zijn de wegen erg rustig en kunnen we hard doorrijden. Reizen in het weekend, best handig. Tijd genoeg dus, als je niet hoeft te sturen, om een boekje te lezen, foto's uit te zoeken, of naar fijne muziek te luisteren via de hifi-car-installatie. Pas voorbij Durban, dus landinwaarts wordt het landschap interessant.

Tot onze verrassing rijden we op wegen met maxImumsnelheden van 100 en 120 km/u zonder vangrail, met vee vredig grazend in de berm, onbekommerde fietsers en voetgangers langs de weg. Het is een wonder dat we geen ongelukken zien.

In de Drakensbergen komen we in een andere wereld terecht. De temperatuur is een graad of 15 lager dan aan de kust en dat betekent tijdelijk het einde voor de korte broek. Vriendelijke heuvels zijn bekleed met sappig grasland.

In Didima Rest Camp hebben ze op onze komst gerekend. We krijgen een superbungalow toegewezen: een chalet met een braai en een open haard, 2 slaapkamers met elk een badkamer en een gevel van 30 meter met 3 terrassen met uitzicht op Cathedral Peak. Helaas gaan de toppen nog even gehuld in nevel, maar dat is morgen vast beter. Jelle is vanavond van de braai (en is definitief aangenomen) en Jasper maakt carrière als broodrooster- en afwasmanager.

Als we opstaan schijnt er een bleek zonnetje. De grote ontbijtzaal is nog maagdelijk leeg om 8 uur; 5 dames staan gereed om het ons naar de zin te maken. Overigens is overal waar we komen iedere arbeidsplaats bezet door tenminste 2 of 3 personen.

We zetten de auto bij Hiker's Parking en wandelen naar Doreen Falls. Onderweg lost geleidelijk de bewolking op en zo is het steeds een verrassing welke piek nu weer wordt onthuld. Cathedral Peak is de hoogste top van het massief en links ernaast is een formatie zichtbaar in de vorm van een klok: de Cathedral's Bell. Het is een pittige wandeling met aanzienlijk hoogteverschil over rotsachtig terrein. De truien die we ingepakt hadden, kunnen in de rugzakken blijven. De bedekkingsgraad van de lucht, zo doseert Jasper, zakt van 8 naar 2. De tocht loopt door een prachtige vallei omrand door bergen. Het grasland tegen de hellingen ligt bezaaid met enorme keien. Lang het pad groeien halfhoge boompjes met een blad dat lijkt op dat van oleander en met vruchten als dennenappels. Eén boom lijkt uit een rots te groeien.

Bij de waterval mogen we pauzeren waar Jelle een jezusmomentje heeft (zie foto) en daarna scheiden onze wegen. Jelle heeft nieuwe energie opgedaan en loopt nog even 3 km heen en terug naar Mushroom Rock (maar er niet opklimt omdat zijn moeder dat niet goed zou vinden). We treffen elkaar weer bij Hotel Cathedral Peak voor de lunch. Bij het hotel ligt een trouwkapel (let op R&B, we hebben nu een beeld als jullie daar ooit trouwen) met achter het altaar een glazen wand die geweldig uitzicht biedt op Cathedral Peak (waarboven zich nu helaas net donkere wolken samenpakken).

Na ruim 3 uur lopen zijn we moe maar voldaan, kunnen onze kleren in de was en wij onder de douche. Daarna relaxen op een van onze balkons. Vandaag was het erg warm met een paar vette onweersbuien als sluitstuk. Zo verandert het panoramische uitzicht hier voortdurend, wat het alleen maar aantrekkelijker maakt.

Jaap