Nog een vooruitblik vanuit Munstergeleen

Ja, het komt allemaal steeds dichterbij. Maar ik heb nu nog even wat anders aan mijn hoofd.
Terwijl die broer van mij op het strand zit te bakken in Renesse, moet ik nog ploeteren in de proefwerkweek. Niet dat ik er slecht voorsta, maar toch. Ik vind het niet eerlijk.

Hier in huis wordt iedereen steeds nerveuzer. Hoeveel rugzakken en koffers moeten we eigenlijk mee? Hoeveel kunnen we er dragen? Hoeveel hebben we er? Uiteindelijk hebben we besloten om nog een derde koffer aan te schaffen, omdat we anders misschien ruimte tekort komen in de andere twee.

Verder hebben we nu al maandenlang niets gehoord van de reisorganisatie, Peru-Online. Het is de bedoeling dat er op het vliegveld in Lima een Peruaan staat die onze vouchers heeft, ons naar het hotel brengt etcetera. Maar wat nou als die Peruaan er niet staat? Dan moeten we drie weken in Lima onder een brug slapen, of naar Nederland bellen om iemand uit te schelden. Zoals papa al zei, gaat er in dat geval nog veel meer mis. Misschien is een van onze koffers wel op weg naar Jakarta, of Tokio. Dan zijn we nog erger het haasje.

Genoeg doemscenario´s bedacht. Mijn ervaring is dat als je van tevoren hebt bedacht wat er allemaal mis kan gaan, dat het dan juist allemaal prima verloopt.

In ieder geval staat ons een geweldige ervaring te wachten, en ik heb heel veel zin in de reis.

Jullie horen nog van ons!

Adios, Jasper!