Laatste zonsondergang in Peru

Jhin is vandaag (woensdag 12 aug) ziekjes. Gisteravond voelde hij zich al niet zo lekker, en daarom houdt hij het bij een kopje thee voor het ontbijt. Desalniettemin wil hij deze ochtend met ons een wandeling door de jungle maken. Ons reisdoel is een gigantische kapokboom. Deze bomen kunnen 60 meter hoog worden en zijn qua omtrek te vergelijken met redwoods en sequoia's. Vandaar dat ze solitair voorkomen. Een kapokboom produceert bloemen, die maar kort bloeien, en zaden die, als ze rijp zijn, als plukken kapok naar beneden vallen. Kapok lijkt wel wat op katoen en wordt gebruikt als vulling voor kussens en matrassen.

De wandeling gaat in een erg rustig tempo, want om de haverklap ontdekt Jhin iets in het oerwoud dat zijn aandacht trekt. Om te beginnen stuiten we op een groep apen, die we op enige afstand al horen krijsen. Ik zie door de takken van de bomen heen een behoorlijk grote bruine aap met een lange staart die zich langs een tak een stuk naar beneden laat glijden. De rest van de groep laat zich helaas alleen horen en niet zien. Dichterbij komen gaat niet, zonder de troep aan het schrikken te maken. Verder komen we diverse vlinders en vogels tegen. Het zicht wordt echter vaak benomen door al het gebladerte.
We lopen ook nog een “sexy tree” tegen het lijf: een arbum penis, met luchtwortels die verdacht veel op een .…. lijken.

In totaal krijgen we 2 kapokbomen te zien: de eerste is maar een kleintje in vergelijking met nummer 2. Wat een gigantische boom! Zie de foto en het filmpje. We zijn zeer onder de indruk en laten dat ook aan Jhin blijken. Hij neemt van ons vieren een foto aan de voet van de boom. Ter plekke klimt Jelle nog in een stevige liaan die aan de kapokboom hangt. Hij hangt een aantal meters boven de grond te bungelen.

Bij de lunch beperkt Jhin zich tot kale witte rijst met rijpe avocado. We bieden hem wat van onze pillen aan, maar hij houdt niet zo van pillen, zegt hij. We raden hem aan een bezoekje aan de Sjaman van gisteren te brengen. Hij denkt er nog even over.....

's Middags bezoeken we nog een plantage van een plaatselijke boer, waar o.a. bananenbomen, citrusvruchten en mangobomen staan. Het is een chaos van allerlei gewassen en plantensoorten die in onze ogen dwars door elkaar heen groeien. Volgens Jhin richt iedere boer zijn plantage op zijn eigen manier in en kan die er echt wel wijs uit. Na een wandeling van drie kwartier zijn we aan het einde van de plantage. Dan blijkt dat de boot die ons aan het begin had afgezet hier netjes op ons ligt te wachten. In het licht van de ondergaande zon varen we terug richting Posada Amazonas. Een gedenkwaardige reis loopt op zijn einde....

Die avond pakken we in na het eten en bereiden we ons geestelijk voor op onze terugreis, die ca. 28 uur in beslag zal gaan nemen.

De volgende ochtend (13 aug) zitten we kwart over 6 aan het ontbijt en verlaten we het hotel om kwart voor 7 om naar de boot te lopen. Deze vaart klokslag 7 uur weg. Na 3 kwartier varen stappen we in de bus, die ons via het reisbureau waar onze grote koffers staan, naar het vliegveld van Puerto Maldonado brengt. We vliegen keurig om tien over half 11 weg, maken een tussenlanding in Cusco en arriveren om kwart over 1 in Lima. Daar wachten we tot onze intercontinentale vlucht naar Amsterdam vertrekt. Dan nog van Amsterdam naar Brussel, met de taxi naar huis en om 18 uur plaatselijke tijd (vrijdag 14 aug) stappen we ons huis in Munstergeleen weer binnen!


Tenslotte:

Jeannette
Wat hebben we opgestoken?

- Dat wij in Nederland in een ongelooflijk geordende wereld wonen, waar alles lijkt te kloppen.
- Dat Peruanen over het algemeen erg vriendelijke en behulpzame mensen zijn.
- Dat het land onvoorstelbaar makkelijk te bereizen is: je hoeft maar om je heen te kijken of er komt een taxi aangereden of er staat iemand klaar om er eentje voor je te halen.
- Dat het reisbureau in Peru een compliment verdient omdat vrijwel alles van onze reis tot in de puntjes geregeld was.
- Dat de natuur in Peru het stedenschoon verre overtreft.
- Dat Nederland een heel rijk land is in vergelijking met Peru.
- Dat Peruanen erg trots zijn op hun land, maar niet zo gek zijn op hun regering en de heersende corruptie.
- Dat de Inca's op ruime schaal hun sporen hebben achtergelaten.
- Dat de Spanjaarden helaas erg veel van de Inca-erfenis hebben geroofd en vernield.
- Dat het toch wel bijzonder handig is om het Spaans enigszins machtig te zijn.


Jaap
Voor wie hebben we dit verslag eigenlijk gemaakt?

In de eerste plaats voor onszelf. Niets is leuker dan vele jaren later nagenieten van de foto's en de verhalen. En wij hebben ervaring daarmee, we doen dit al 22 jaar. Eerst in een schriftje, later op de laptop. En nu...

In de tweede plaats voor jullie meelezers natuurlijk. Het heeft wel wat om je ervaringen en emoties met anderen te delen. De wereld blijkt blijkt wonderlijk klein met die moderne digitale wondermiddelen. We hebben erg genoten van jullie meelevende reacties.


Jelle
(Inmiddels teruggekeerd naar zijn kamer in Wageningen)
Op onze reis door Peru hebben we ontzettend veel gezien en gedaan. Het zal wel even duren voor alle indrukken echt verwerkt zijn. Ik denk zelfs dat ik het reisverslag nog eens na zou moeten lezen om me alles weer te herinneren. Het is ook bijzonder lastig om één hoogtepunt van de vakantie te moeten noemen, het zijn er zoveel. Als ik iets moet noemen, is het eigenlijk tijdens onze trekking, het moment waarop we de hoek om kwamen bij de ruïnes van Wiñay Wayna. Daar voelde ik de sensatie die ik bij Machu Picchu verwacht had, en die bij het zien van Machu Picchu een beetje uitbleef. Al moet ik zeggen dat de ruïnes van Machu Picchu zo spectaculair waren dat dat ook absoluut een hoogtepunt genoemd mag worden.

De Peruanen zijn op mij overgekomen als een heel vriendelijk, eerlijk en hardwerkend volk. De meeste mensen zijn ronduit arm, maar dat heeft zeker geen effect op hun humeur. Ook maken ze lekker eten en houden ze van muziek.
Hun kledingsmaak spreekt mij iets minder aan, maar ja, tradities hè.

Wat me ook is opgevallen is dat je daar als toerist rondloopt en je ook altijd heel erg toerist zult voelen in zo'n land. Want iedereen hoopt iets aan je te kunnen verdienen. Gelukkig hebben we maar een paar keer écht opdringerige verkopers meegemaakt.

Ik kan zeggen dat Peru een geweldig vakantieland is en kan het aan iedereen aanraden die een verre vakantiebestemming zoekt. Er zijn uitstekende voorzieningen voor toeristen (bussen, hotels), het is er veilig op straat, en er is enorm veel moois te zien en te beleven!

Tips voor reizen in Peru:
- Neem genoeg warme kleding mee.
Een afritsbroek is ideaal, omdat de temperatuur snel kan oplopen en dalen.
- Eet geen sla.
- Als je bier wilt, bestel dan Cusqueña, de rest is niet te zuipen.
- Zorg dat je voldoende ruimte voor extra bagage hebt, want je kunt goedkoop kleren kopen in Peru.
- Je hebt een druk programma, maar je bent ook vaak aan het reizen van plaats naar plaats, dus neem voldoende boeken mee (3 of 4 per persoon).

Dank voor al jullie leuke reacties!

Adios, Jelle


Jasper
(Inmiddels voor een paar dagen afgereisd naar België voor de volgende vakantie)
`En, wat vond jíj ervan, Jasper?` 'Mmmwwhhaaa!!! Leuk !!!'

We zijn inmiddels alweer ruim een week terug. Ik vond het toch vrij gepast om ook nog even een evaluatie van de vakantie te schrijven. Ik vind het trouwens erg onaardig dat ze terwijl ik er niet ben mij allemaal woorden in de mond leggen die ik nooit heb gezegd. (zie vorig verslag) Ja, van je familie moet je het maar hebben.

Ik ben nu al nummer vier die het zegt, maar Peru is een erg mooi land en we hebben het erg naar onze zin gehad. Een beetje lang vliegen misschien. Dertien uur lang met opgetrokken knieën is geen pretje. Maar dat valt ook wel redelijk mee, omdat je naar een hele rits films en tv-programma's kunt kijken vanuit je stoel. Ik heb er weer een hele ervaring bij, en ik ben me ervan bewust dat niet veel mensen van mijn leeftijd kunnen zeggen dat ze in Peru zijn geweest. De meesten gaan naar een camping in Frankrijk, of nog erger, naar Zandvoort, en wat te denken van Renesse? Of ze blijven helemaal thuis, en vullen de zeven weken met een vakantiebaantje. Nee, dan kan ik toch mooi zeggen dat ik in Peru ben geweest.

Als ik een hoogtepunt moet aanwijzen van de vakantie, dan is het toch Machu Picchu. De eerste blik was weliswaar niet zo overweldigend als van tevoren gedacht, maar de tweede was dat toch zeker wel. Een ander bijzonder moment vond ik de overnachting op het eiland Amantaní en ook de mensen op de Uros-eilanden. Het is moeilijk voor te stellen dat mensen in zulke primitieve omstandigheden kunnen leven, en dus eigenlijk hun hele leven vullen met óverleven.

Kortom, ik vond de reis erg bijzonder, en ik kan het jullie allemaal aanraden!