Een verdwaalde taxichauffeur en een piemelkruik

Maandagavond hebben we, voordat we zijn gaan slapen, nog een hapje gegeten in een klein restaurant om de hoek. Lima schijnt naar verhouding duur te zijn, maar we eten ons vol voor omgerekend 16 euro. In Nederland zijn er eenpersoonsgerechten die duurder zijn.

Het Limanese klimaat laat erg te wensen over. Het regent alweer (of nog steeds) als we wakker worden op dinsdag. Niet erg hard, maar het regent wel. Het schijnt hier maar een maand per jaar zonnig te zijn.

Vanaf acht uur kunnen we ontbijten, waardoor we ´s ochtends een aantal uur stuk moeten slaan, maar dat is ons allemaal wel gelukt. Het ontbijt speelt zich af op de binnenplaats, in de regen dus, wel onder een parasol. Een mevrouw geeft ons dan een mandje broodjes, en een paar minuten later wat jam, en weer wat later scrambled eggs, en nog later koffie en thee. Erg opschieten doet het dus niet, en als we haast hadden gehad dan waren sommigen van ons waarschijnlijk wat in de stress geschoten.

Iets voor 10 rijdt er een complete bus voor, en de chauffeur komt het hotel binnen met de mededeling dat hij ons komt ophalen voor de guided tour. Deze gids annex chauffeur doet uitsluitend het woord in het Spaans, maar spreekt wel duidelijk, zodat de meesten van ons hem wel redelijk kunnen verstaan.

Er valt ons op dat er in Lima geen putten of riolen lijken te zijn, en dat er allemaal mannetjes met bezems rondlopen over straat die overtollig water ergens heen vegen. Waarheen is ons echter een raadsel. (zie foto) Trouwens zijn we er achter dat als je een afwachtende automobilist bent, je niet erg ver komt in het stadsverkeer van Lima. Iedereen springt in de kleinste gaatjes en onze chauffeur gaat rustig als hij naar links moet overdwars op straat staan, zodat het verkeer er moeilijk langs kan, langzamer moet gaan rijden en hij er beter tussen komt met zijn bus. De brutaalste vlegel schiet het beste op hier.

We komen aan het eind van de rondrit uit bij het Plaza Mayor, het grootste plein van de stad. Daar hebben ze ook de grootste kathedraal van de stad, waar je een voor dit land astronomisch bedrag aan toegang moet betalen van 10 Soles (2,50 euro). De kathedraal is minder bijzonder dan sommige exemplaren in Italië of Spanje, maar wel de moeite waard. Ze hebben ook een grafkelder waar allemaal bisschoppen en aartsbisschoppen begraven liggen. Verder zijn de vrouwen in het houtsnijwerk aan de stoelen van het koor anders dan in Europese kerken afgebeeld met een Peruaans uiterlijk, en verder in zwangere toestand met een dikke buik en grote borsten.

Dan lopen we op aanraden van onze gids langs de 'bezienswaardigheden' van de stad, die eigenlijk helemaal niet zo bezienswaardig blijken te zijn. Wat wel mooier is om te zien, dat zijn de mensen op straat. Zo heb je, zoals ik al eerder heb verteld, de mensen met bezems die het water naar een onbekende plek verplaatsen. Op een stoeltje zit een oude mevrouw die haar keukentrapje, waar ze naast zit, heeft volgeladen met koopwaar, maar niet erg geïnteresseerd lijkt in iets verkopen, want ze zit de krant te lezen (zie foto).

We willen nog naar een museum voor archeologie en antropologie, maar dat ligt best ver van het centrum, dus we nemen een taxi. Dat gaat vrij vlot, aangezien ze in bosjes voorbijkomen. Wat opvalt is dat de chauffeur voor zijn eigen veiligheid tralies om zich heen heeft. Hij zegt op een gegeven moment tegen papa dat die beter zijn camera van zijn schoot af kan halen, omdat het nogal eens gebeurt dat iemand iets jat door het open raam heen. Inderdaad komt een paar minuten later een potentiële dief langs die midden over straat tussen het drukke verkeer loopt en hoopvol de auto´s inkijkt. Als je het zo bekijkt is Lima best een criminele stad.

Het is een drukte van jewelste in de stad, en het kost ons zeker een halfuur om de stad uit te komen. Als de ergste drukte voorbij is, lijkt het beter op te schieten, maar als we op een gegeven moment door een straat rijden waar we toch echt al eens zijn geweest, blijkt de chauffeur dit deel van de stad niet te kennen. Hij gaat af en toe stilstaan en vraagt aan voorbijgangers naar het Museo Antropoligico. Ze leggen het hem uit, maar hij heeft het toch wel een keer of drie moeten vragen, voor hij het gevonden had. En dan was hij er waarschijnlijk ook nog straal voorbij gereden als Jelle niet had gezien dat we er waren. Hij is uiteindelijk een uur met ons bezig geweest, en daar krijgt hij 10 Soles voor (2,50 euro). Erg rijk word je hier als taxichauffeur dus ook niet.

Het museum is wel interessant, maar aan het eind meer dan in het begin. Er staan opgegraven spullen tentoongesteld van de voorgangers van de Inca´s, onder andere een kruik met een obscene vorm, die papa meteen 'piemelkruik' doopt (zie foto). Aan het eind is het interessanter, want dan gaat het over de Inca´s en Machu Picchu. Ik word aan het eind een beetje moe, en dat geldt eigenlijk voor ons allemaal.

Terug in het hotel haalt papa bij een winkel in de buurt chips, worst, bier en fris. Dat eten we op op de binnenplaats van het hotel. Daar hebben ze ook een komische groene papegaai die zich voortbeweegt langs de buitenkant van zijn kooi en daarbij zijn snavel inzet waar een aap zijn staart zou gebruiken. Hij komt steeds hoopvol naar ons toe in de verwachting dat hij iets krijgt. Op de foto is te zien hoe Jelle hem een chipje voert.

Daarna gaan we naar Barranco, een wijk in de buurt om een hapje te eten, in een vrij chique tent die wel duurder is dan normaal in dit land. We eten allemaal vijf soorten vlees. Om half tien liggen we voor Pampus. Het zal nog wel een paar dagen duren voor we bekomen zijn van onze jetlag.