Laatste loodjes en een verrassing van de KLM

12 en 13 maart


Onze laatste ochtend in Kaapstad is aangebroken: vanmiddag om 2 uur zullen we met onze auto naar de luchthaven rijden om aan de thuisreis te beginnen. Wat voor leuks kunnen we deze morgen nog doen? De keuze valt uiteindelijk op het zeeaquarium van Kaapstad, het Two Oceans Aquarium dat zich in het Waterfront bevindt, op loopafstand van ons guest house.

Het blijkt een gelukkige keus; er zijn prachtige aquaria te zien met enorme krabben, haaien, murenen, clownsvissen (Nemo) en zelfs een zeeschildpad. We treffen het met voedertijd voor de Afrikaanse pinguïns en voedertijd in een van de grootste aquaria, waarbij een duiker ingeschakeld wordt om de vissen te voeren met stukjes inktvis en kleine visjes. Verzorgers geven via een microfoon professioneel uitleg bij wat we te zien krijgen. Ook hier blijkt weer dat de Zuid-Afrikanen erg trots zijn op hun land en hun dierenleven.

Na afloop lunchen we op het terras bij het aquarium, met zicht op een aantal wilde zeerobben die liggen te zonnen op een vlonder in de binnenhaven, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wel moeten we oppassen voor brutale zeemeeuwen, die azen op onze tosti’s. Alles bij elkaar een prima afsluiting van onze zonnige dagen in Kaapstad. Onze kinderen verrassen ons nog met een cadeau voor ons 30-jarig huwelijk: een dinerbon voor een etentje bij een sterrenrestaurant als we terug zijn in Nederland.

Dan is het tijd om naar het vliegveld te rijden, waar we de auto inleveren bij de verhuurder, en het laatste stukje naar de vertrekhal te voet kunnen afleggen. Aan het eind van de middag vliegen we met Mango, een lokale budgetmaatschappij, naar Johannesburg. Daarvandaan vertrekt tegen middernacht onze KLM-vlucht naar Schiphol. De vele uren wachten vliegen voorbij met wat eten, drinken, napraten over onze reis en lezen.

Om 23.45 uur zijn we in de lucht. Jelle en Jasper vallen al spoedig in slaap en merken daardoor niet dat er om een dokter wordt gevraagd. Jaap meldt zich en is vervolgens vrij langdurig bezig met de man die onwel is geworden, om uit te vinden wat hem scheelt. Het lijkt mee te vallen, maar twee uur later wordt toch opnieuw om zijn assistentie gevraagd. De stewardess komt met een grote koffer waar “Medical Kit” op staat en waarin o.a. een bloeddrukmeter zit. De resultaten zijn geruststellend en de man kan de rest van de nacht zittend in zijn stoel doorbrengen zonder verdere problemen. De hoofdstewardess komt ’s morgens bij ons langs om Jaap te bedanken voor zijn bijstand en wil graag ons adres thuis, zijn e-mailadres en Jaaps e-ticketnummer hebben. Heeft de KLM een verrassing voor ons in petto? We durven het niet te zeggen: op dit moment hebben wij nog niets ontvangen, maar we wachten in spanning af!

We landen vroeger dan verwacht, rond 9.45 uur. Na een kop koffie op Schiphol gaan we ieder ons weegs na een hartelijk afscheid: Jasper met de trein naar Wageningen, Jelle met de auto naar Groningen en Jaap en ik met de auto naar Limburg.

Wat hebben wij opgestoken van onze reis naar Zuid-Afrika?
Zuid-Afrika is een land met vele gezichten en grote tegenstellingen. Enerzijds is het zeer Afrikaans, met rommelige dorpen, marktjes langs de straten, overal mensen, vrouwen met enorme pakkages op hun hoofd, vee in de berm zonder afscheiding, ook op tweebaanswegen, waar 120 km p/u als limiet geldt. Anderzijds is het een Westers aandoend land, met prima infrastructuur, modern ogende steden, dure auto’s, en prima sanitair, zowel in de guest houses als bij de benzinepompen onderweg. Vrijwel alle grotere plaatsen hebben ‘townships’, wijken met armoedige huizen, soms krotten, waar de bevolking zwart is.

Blank en zwart lijken vredig naast elkaar te leven, al viel het ons op dat de eigenaren c.q. leidinggevenden in de guest houses en restaurants die wij bezocht hebben, vrijwel zonder uitzondering blank waren. Bedienend personeel is vrijwel altijd zwart. Hetzelfde geldt voor kamermeisjes, schoonmakers, wegwerkers, enz. Er wordt echter veel geïnvesteerd in onderwijs, waardoor er een zwarte middenklasse in opkomst is. De apartheid is pas 20 jaar geleden afgeschaft, waardoor er een ware inhaalslag gaande is. Maar de werkloosheid is hoog, vooral onder de zwarte bevolking. Op scholen wordt zowel Engels als Afrikaans gegeven, maar Afrikaans lijkt toch vooral de taal van de blanken te zijn. De meeste zwarten verstaan het echter prima. Sowieso moet je als Nederlander op je woorden letten, want iedereen kan je verstaan. Toen Jaap een keer opmerkte tegen ons, dat de fles rode wijn wel erg warm aanvoelde, informeerde de serveerster meteen in het Engels of hij soms een emmer ijs voor de wijn wilde!

Door het Afrikaans op de verkeersborden en de vele plaatsnamen die Nederlands klinken, voel je je op een speciale manier thuis, al is het landschap allesbehalve Nederlands! Ook zijn de afstanden on-Nederlands groot: We hebben in de ruim 3 weken dat we op pad waren, 4500 km afgelegd (in 75 uur in de auto). Dit was goed te doen, omdat we met 3 personen reden, en elkaar geregeld af konden wisselen. Een volgende keer zouden we wel kiezen voor een rustiger tempo en ons meer concentreren op een bepaald gebied. Maar voor een eerste kennismaking was dit uitstekend. Zuid-Afrika is een land waar we zeker nog eens terug gaan komen!

Dit is het laatste hoofdstuk van ons Zuid-Afrikareisblog. Rest mij nog jullie namens de andere 3 J’s te bedanken voor jullie belangstelling en bemoedigende commentaren.

Jeannette