Teilen in het oerwoud
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Familie
11 Juli 2011 | Thailand, Chiang Mai
Weer terug in Chiang Mai, na een trektocht van drie dagen. Allemaal spierpijn te over, en het was vrij extreem. Terug naar zaterdagochtend.
Zaterdag maakten we kennis met onze gids voor de komende drie dagen, Green. We kregen ook nog een andere mee, maar daarvan ben ik de naam kwijt. We werden naar een beginpunt gebracht, hebben daar wat gegeten, en toen begon de trekking. De eerste dag werd ons verteld dat we drie uur moesten lopen. Het was gelukkig wel bewolkt, maar zoals altijd in de tropen was de luchtvochtigheid wel erg hoog. Daarom stonden we al na 20 minuten druipend van het zweet terug. Ik moest denken aan sporten bij de sportschool: als je dat heel lang volhoudt druip je ook van het zweet. Nou, de sportschool is peanuts vergeleken met trekken door de jungle. We hadden het gevoel dat hetr zweet door elke porie naar buiten kwam.
Voldoende details. Na een half uur gaat er een soort knop om, en loop je gewoon maar door. De route ging de hele tijd omhoog. maar jammer genoeg viel de eerste dag het uitzicht wat tegen. Je loopt voornamelijk door een bos en er is niet zoveel te zien. Het tweede deel van de tocht gaat wel steeds beter. Gelukkig waren we al na minder dag 3 uur op de plaats van overnachting. Dat was een bergdorpje waar allemaal bedden voor ons klaarstonden in een van de hutjes. We hadden allemaal snoepjes meegenomen voor de kindertjes in het dorp. Die watren er wel erg blij mee, maar ondergingen het als routine: blijkbaar komt elke toerist met een zak snoepjes aan, dus er is niks bijzonders aan voor ze.
Omdat er geen licht is en eigenlijk 's avonds ook niet zoveel te doen, gingen we al vrij sne slapen. Daarvoor kwamen alle kindertjes van het dorp nog naar onze hut in mooie kleertjes aan om liedjes voor ons te zingen. Dat was helaas niet zo'n succes: de helft zong niet mee en praatte met zijn buurman, het bijbehorende dansje was helemaal niet synchroon, de muziekjuf stond er in het Thais aanwijzingen doorheen te schreeuwen en het geheel klonk vals.
Blijkbaar hadden we allemaal wat slaap tekort gehad de afgelopen dagen, want we hebben allemaal bijna het klokje rond geslapen.
De tweede dag gingen we dus wat later op pad, voor vijf uur lopen, volgens de affiche. We kwamen eert bij een volgend bergdorpje, waar de we kindertjes het restant van de snoepjes hebben gegeven. Zij waren er wel oprecht blij mee. Erg leuk om te zien, al die glimlachjes. Nu gaat het pad ook naar beneden, wat wel iets prettiger aanvoelt, hoewel je natuurlijk we moet afremmen. We kwamen om 2 uur aan bij een waterval, die er heel erg mooi uitzag, om een mooie plek stond. Daar hebben we gezwommen en rijst gegeten. Daarna gingen we weer verder. De weg gaat nu smaller door de jungle, met klimmen en klauteren en afgronden en beekjes waar je overheen moet over een boomstam. Onderweg kom je wel langs werg mooi oerwoud, het ziet er allemaal erg spectaculair uit.
Na zeven uur in plaats van vijf komen we aan op de overnachtingsplek, die het elephant camp wordt genoemd, al is er nog geen olifant te zien. Erg voldaan zien we weer een hutje met een matrasje voor ons allemaal.
Hier is het sanitair, net als bij de vorige nacht erg basic. Er is gelukkig wel een vrij normale wc, maar de doche bestaat uit een teil met een slang, waar je je een beetje kunt wassen.
De tweede gids, die zonder naam, heeft een aantal trucjes voor ons met stokjes die hij de hele dag heeft gemaakt tijdens het lopen. Jammer genoeg zijn het vrij flauwe raadsels, maar het is wel erg gezellig.
Vandaag hebben we eerst een ritje gemaakt op een olifant, die ze uit het echte kamp hebben gehaald een paar honderd meter verderop.Dat is erg spectaculair! Daarna hebben we een reddingsvest omgekregen en een stukje in een rubberen boot geraft. Dat was ook erg leuk. Er zijn allemaal stroomversnellingen en er komt veel water de boot in, maar dat is het wel waard. Daarna mochten we nog een stukje op een bamboevlot, wat minder leuk was, omdat je eigenlijk onder water zat, aangezien het vlot ons nauwelijks kon houden.
Daarna zijn we naar een apencentrum geweest, waar ze apen opleiden voor kunstjes. Ze worden aan een ketting gehouden om hun nek en hebben nauweijks bewegingsvrijheid.
Nou komt al het bovenstaande jullie misschien voor alsof het een strfkamp is geweest en dat het allemaal veel te zwaar was, maar dit is niet zo. We zijn allemaal erg blij dat we het hebben gedaan en persoonlijk had ik het voor geen goud willen missen. Al was het toch wel erg zwaar...
Wederom moet is mijn verontschuldigingen aanbieden dat ik het geheel niet kan begeleiden met foto's, maar het is erg moeilijk om hier een internetcaf'e met een usb-aansluiting te vinden. Jullie horen snel weer van me!
Zaterdag maakten we kennis met onze gids voor de komende drie dagen, Green. We kregen ook nog een andere mee, maar daarvan ben ik de naam kwijt. We werden naar een beginpunt gebracht, hebben daar wat gegeten, en toen begon de trekking. De eerste dag werd ons verteld dat we drie uur moesten lopen. Het was gelukkig wel bewolkt, maar zoals altijd in de tropen was de luchtvochtigheid wel erg hoog. Daarom stonden we al na 20 minuten druipend van het zweet terug. Ik moest denken aan sporten bij de sportschool: als je dat heel lang volhoudt druip je ook van het zweet. Nou, de sportschool is peanuts vergeleken met trekken door de jungle. We hadden het gevoel dat hetr zweet door elke porie naar buiten kwam.
Voldoende details. Na een half uur gaat er een soort knop om, en loop je gewoon maar door. De route ging de hele tijd omhoog. maar jammer genoeg viel de eerste dag het uitzicht wat tegen. Je loopt voornamelijk door een bos en er is niet zoveel te zien. Het tweede deel van de tocht gaat wel steeds beter. Gelukkig waren we al na minder dag 3 uur op de plaats van overnachting. Dat was een bergdorpje waar allemaal bedden voor ons klaarstonden in een van de hutjes. We hadden allemaal snoepjes meegenomen voor de kindertjes in het dorp. Die watren er wel erg blij mee, maar ondergingen het als routine: blijkbaar komt elke toerist met een zak snoepjes aan, dus er is niks bijzonders aan voor ze.
Omdat er geen licht is en eigenlijk 's avonds ook niet zoveel te doen, gingen we al vrij sne slapen. Daarvoor kwamen alle kindertjes van het dorp nog naar onze hut in mooie kleertjes aan om liedjes voor ons te zingen. Dat was helaas niet zo'n succes: de helft zong niet mee en praatte met zijn buurman, het bijbehorende dansje was helemaal niet synchroon, de muziekjuf stond er in het Thais aanwijzingen doorheen te schreeuwen en het geheel klonk vals.
Blijkbaar hadden we allemaal wat slaap tekort gehad de afgelopen dagen, want we hebben allemaal bijna het klokje rond geslapen.
De tweede dag gingen we dus wat later op pad, voor vijf uur lopen, volgens de affiche. We kwamen eert bij een volgend bergdorpje, waar de we kindertjes het restant van de snoepjes hebben gegeven. Zij waren er wel oprecht blij mee. Erg leuk om te zien, al die glimlachjes. Nu gaat het pad ook naar beneden, wat wel iets prettiger aanvoelt, hoewel je natuurlijk we moet afremmen. We kwamen om 2 uur aan bij een waterval, die er heel erg mooi uitzag, om een mooie plek stond. Daar hebben we gezwommen en rijst gegeten. Daarna gingen we weer verder. De weg gaat nu smaller door de jungle, met klimmen en klauteren en afgronden en beekjes waar je overheen moet over een boomstam. Onderweg kom je wel langs werg mooi oerwoud, het ziet er allemaal erg spectaculair uit.
Na zeven uur in plaats van vijf komen we aan op de overnachtingsplek, die het elephant camp wordt genoemd, al is er nog geen olifant te zien. Erg voldaan zien we weer een hutje met een matrasje voor ons allemaal.
Hier is het sanitair, net als bij de vorige nacht erg basic. Er is gelukkig wel een vrij normale wc, maar de doche bestaat uit een teil met een slang, waar je je een beetje kunt wassen.
De tweede gids, die zonder naam, heeft een aantal trucjes voor ons met stokjes die hij de hele dag heeft gemaakt tijdens het lopen. Jammer genoeg zijn het vrij flauwe raadsels, maar het is wel erg gezellig.
Vandaag hebben we eerst een ritje gemaakt op een olifant, die ze uit het echte kamp hebben gehaald een paar honderd meter verderop.Dat is erg spectaculair! Daarna hebben we een reddingsvest omgekregen en een stukje in een rubberen boot geraft. Dat was ook erg leuk. Er zijn allemaal stroomversnellingen en er komt veel water de boot in, maar dat is het wel waard. Daarna mochten we nog een stukje op een bamboevlot, wat minder leuk was, omdat je eigenlijk onder water zat, aangezien het vlot ons nauwelijks kon houden.
Daarna zijn we naar een apencentrum geweest, waar ze apen opleiden voor kunstjes. Ze worden aan een ketting gehouden om hun nek en hebben nauweijks bewegingsvrijheid.
Nou komt al het bovenstaande jullie misschien voor alsof het een strfkamp is geweest en dat het allemaal veel te zwaar was, maar dit is niet zo. We zijn allemaal erg blij dat we het hebben gedaan en persoonlijk had ik het voor geen goud willen missen. Al was het toch wel erg zwaar...
Wederom moet is mijn verontschuldigingen aanbieden dat ik het geheel niet kan begeleiden met foto's, maar het is erg moeilijk om hier een internetcaf'e met een usb-aansluiting te vinden. Jullie horen snel weer van me!
-
11 Juli 2011 - 15:49
Jeannette/mama:
Alweer een prachtig verhaal, Jasper! Vermoedelijk is dit een ervaring die je je hele leven zult herinneren! Naar mate zo'n tocht zwaarder is, is het des te indrukwekkender. Klasse dat jij en alle dames het zo goed hebben volgehouden. Jullie zullen de komende nacht ook wel weer als een roos slapen. Hebben jullie ook regen gehad of was het alleen maar tropisch vochtig? En hebben je schoenen en voeten het allemaal volgehouden? -
11 Juli 2011 - 16:09
Renate:
Je schrijft zo beeldend dat ik foto's niet eens mis! Wat een avontuur.... -
11 Juli 2011 - 16:45
Je Pa:
Ha die Jasper,
Erg leuk je verslag weer vers van de pers te lezen! Ik zie beelden voor me van jullie gezelschap, ploeterend door de pratsj onder een klamme deken. Knap om na een half uur de kop te kunnen omzetten en die nog drie dagen in de juiste stand te houden. Volgens mij zijn jullie nu terug in de bewoonde wereld en was het een hemels genot om in plaats van teilen en slangen weer een fatsoenlijke douche aan te treffen. We zijn toch wel erg benieuwd naar je foto´s. Toch slordig dat die Thai daar geen voorziening voor hebben. Onder ons (en Monique B): gaat de zon in Thailand van links naar rechts of van rechts naar links?
-
11 Juli 2011 - 18:37
Peter Vossen:
De reactie van renate is me uit het hart gegrepen: door jouw verslag mis ik de foto's helemaal niet, zo beeldend heb je het neergepend, sorry uitgetikt!
Hier vind ik het al onaangenaam als de luchtvochtigheid hoog is, dus probeer ik me voor te stellen, hoe jij zwetend hebt lopen te lijden zonder echt te kunnen genieten van het vrouwelijk medegezelschap.
Benieuwd naar je volgende ervaring! -
11 Juli 2011 - 20:56
Franzi:
dag jasper, wat heftig zeg die trekking van 3 dagen in die vochtige hitte. het lijkt wel alsof jullie uithoudingsvermogen wordt getest? hoe is de stemming onderling? niemand die protesteert? goed hoor jasper dat je dit allemaal redt.van die aapjes vind ik zielig, maar ja er zit daar geen marianne thieme in de kamer. uit je verslag maak ik op dat je (jullie) het erg naar je zin hebt (hebben) en het geen doorsneevakantie is. kijk uit naar het volgende verslag. jouw broer heeft vandaag mijn fiets geleend en de limburgse heuvels getest. makkie, in vergelijking met jouw barre tochten.
groetjes franzi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
