Opgezette dieren en een verstrooide gastheer

2 en 3 maart

Woensdag laten we Bloemfontein achter ons om er wat ons betreft nimmer terug te keren en we gaan naar Graaff-Reinet. Dat is een oud stadje dat veel koloniale gebouwen heeft. Onze B&B heet Beau & I. I(melda) is op vakantie, zo heeft ze ons op verontschuldigende toon laten weten via de mail. Beau is een breekbare man van gevorderde leeftijd, die ons leidt naar het aaneengeschakelde huis naast dat van hem, dat wij mogen gebruiken. De slaapkamers zijn ingericht in 19e-eeuwse stijl, net als de zitkamer. Elke vierkante meter vrije muur is gevuld met familiefoto's. Beau laat ons foto's en plattegronden zien en vertelt er ook het een en ander bij. Zijn monologen zijn helaas wat lastig te verstaan, en vooral wijdlopig. Hij vertelt dat Graaff-Reinet de vierde oudste stad van het land is, dat we naar het Camdeboo National Park moeten, dat je daar goed uitzicht hebt over de stad die in een hoefijzervorm rond een rivier ligt, dat we naar de taxidermie moeten (een bedrijf dat dieren opzet en prepareert) en dat we een biertje kunnen drinken bij het plaatselijke hotel. Tot zover de bruikbare tips. Verder een lastig te volgen verhaal dat hij als jongen (hoe oud-ie was weet hij niet meer) een keer de weg kwijt was, in een zwarte wijk terechtkwam, en daar ontdekte dat zwarten eigenlijk best normaal zijn. Ook nog een hoop verhalen waarvan ik de strekking ben vergeten. Na het eten nodigt hij ons uit voor een wijntje, wat aardig wat moeite kost bij onze gastheer omdat hij bij elke nieuwe gast een nieuwe fles wijn opent, en bovendien de inhoud van zijn eigen wijnglas over de tafel kiepert. We maken kennis met een obese hond die zo dik is omdat hij bepaalde medicijnen slikt (die gaat buikschuivend de trap af wegens te korte pootjes) en een kat met drie poten; nummer vier blijkt geamputeerd na een aanvaring met de hond van de buren. Ze hebben er desalniettemin ogenschijnlijk weinig last van.

Beau heeft verteld dat we de volgende ochtend (donderdag) het beste wild kunnen spotten om tien uur in het Camdeboo NP; het lijkt ons wat laat, en dat blijkt ook het geval te zijn. Wel kunnen we een trail doen van anderhalve kilometer waarbij ons is aangeraden één uitzichtspunt vanavond met de zonsondergang nog een keer te doen, omdat dat een heel mooi plaatje oplevert. Vanavond meer, dus. In de ene vallei bij dat uitzichtspunt ligt Graaff-Reinet in de al genoemde hoefijzervorm, aan de andere kant ligt de Valley of Desolation.

Dan gaan we naar de taxidermie, waar we worden rondgeleid in de werkplaats. De dieren worden met vergunning geschoten en alleen schedel, hoorns en huid worden gebruikt voor het opgezette exemplaar. Het skelet wordt vervangen door een plastic mal van het beest, die nagenoeg hol is van binnen. De ogen zijn ook nep, en aan een beest wordt tot tien maanden gewerkt. (Huid mooi maken, strak trekken, oneffenheden bijwerken met verf, etc.) Van olifanten tot impala's tot neushoorns tot leeuwen, alles hebben ze. Indrukwekkend is het zeker, maar ook ongemakkelijk. Zeker nu we ze in Kruger en Hluhluwe in volle glorie hebben zien rondlopen, horen ze daar thuis, en niet afgeschoten en opgezet in de salon van een rijk figuur.

De zonsondergang bekijken we samen met een groep Hollanders die onder leiding staan van een Zuid-Afrikaanse gids. Die vertelt van alles in duidelijk te verstaan Afrikaans, dat goed te volgen is. Ze vertellen onder andere dat ze in een township in Graaff-Reinet zijn geweest, en dat dat erg bijzonder was. Misschien dat wij daar in Kaapstad nog aan toekomen.

Inmiddels zijn we neergestreken in Tsitsikamma National Park, in een cottage direct aan de kust van de Indische Oceaan. Onmiddellijk krijg ik "De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht" in mijn hoofd. Meer hierover in ons volgende verhaal.

Jasper